توسط : اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) می‌تواند موقت یا مزمن (طولانی‌مدت) باشد و شدت آن نیز، می‌تواند متغیر باشد. ممکن است در رسیدن به نعوظ در مواقع دلخواه مشکل داشته باشید، بتوانید به نعوظ برسید اما در حفظ آن برای ارضای رابطه جنسی مشکل داشته باشید، یا کاملاً قادر به نعوظ نباشید.
اختلال نعوظ برخلاف تصور اکثر افراد جامعه، فقط مخصوص افراد سالمند نیست و این تصور هم که همه‌ی افراد مسن این مشکل را دارند نیز درست نیست. اما در بین افراد بالای ۷۵ سال این مشکل از بقیه سنین شایع‌تر است. حدود 5٪ از مردان در سن 40 سالگی دچار اختلال نعوظ کامل هستند و این درصد در مردان 80 سال یا بالاتر به 30-40٪ افزایش می‌یابد.
با توجه به این موضوع که مشکلی شایع در درصد بالایی از مردان است و تأثیر غیرقابل انکاری بر زندگی جنسی افراد می‌گذارد، لذا تشخیص صحیح بسیار مهم است. پزشکانی که این مشکل را ارزیابی می‌کنند و تشخیص می‌دهند پزشکان مراقبت‌های اولیه، متخصصان اورولوژی، متخصصان مجاری ادراری و بیماری‌های تناسلی هستند. آنها علائم را بررسی می‌کنند، سلامت روان را بررسی می‌کنند و آزمایش‌های بالینی انجام می‌دهند.
نعوظ زمانی رخ می‌دهد که آلت تناسلی مرد با خون پر می‌شود و آن را سفت می‌کند. طیف گسترده‌ای از عادات شخصی و شرایط سلامتی می‌تواند باعث ایجاد مشکل در نعوظ شود و منجر به اختلال نعوظ شود. پزشک شما در مورد عادات و سلامت کلی شما سؤال خواهد کرد تا علل احتمالی را تعیین کند.
مواردی که باعث اختلال نعوظ در مردان می‌شود
مصرف دخانیات، الکل یا مواد مخدر می‌تواند منجر به اختلال نعوظ شود. داشتن اضافه وزن یا چاقی، دیابت نوع ۲ یا بیماری‌های قلبی عروقی (قلب و عروق خونی) نیز می‌توانند خطر ابتلا به این مشکل یا به‌نوعی بیماری را افزایش دهند.
سایر عادات و شرایطی که ممکن است خطر اختلال نعوظ را افزایش دهند عبارتند از:
- فعالیت بدنی کم
- تصلب شرایین (سخت شدن شریان‌ها)
- فشار خون بالا
- بیماری مزمن کلیه
- مولتیپل اسکلروز (یک بیماری خودایمنی مزمن که به سیستم عصبی حمله می‌کند)
- بیماری پیرونی (انحنای آلت تناسلی)
- عوارض درمان سرطان پروستات (مثل آسیب یا عوارض جانبی پرتودرمانی)
- آسیب جسمی به آلت تناسلی، نخاع، مثانه، پروستات یا لگن
- عوارض جراحی سرطان مثانه
- عوارض جانبی داروهای فشارخون، داروهای ضد افسردگی، آرام‌بخش‌ها، کاهش اشتها و سایر موارد
- استرس، اضطراب، اعتماد به نفس پایین و سایر شرایط سلامت روان
- ترس از شکست جنسی و یا احساس گناه در مورد رابطه جنسی
سوالاتی که پزشک معالج می‌پرسد
ارائه‌دهنده خدمات درمانی شما باید سابقه پزشکی دقیقی از شما بگیرد. اگرچه صحبت در مورد رابطه جنسی و موارد مشابه برای انسان دشوار باشد، اما مهم است که در مورد زندگی جنسی و علائم خود با پزشک خود صحبت کنید. به عنوان بخشی از تشخیص اختلال نعوظ، ممکن است در مورد موارد زیر سوال کنند:
- چقدر به توانایی خود در نعوظ و حفظ کردن آن اطمینان دارید؟
- چند وقت یکبار می‌توانید با موفقیت رابطه جنسی را تا انتها انجام دهید؟
- چقدر از رابطه جنسی خود راضی هستید؟
- آیا هنگام بیدار شدن از خواب صبح نعوظ دارید؟
- میل کلی شما به رابطه جنسی چگونه است؟
- چند وقت یکبار می‌توانید در طول رابطه جنسی به ارگاسم برسید؟
- چه درمان‌ها، جراحی‌ها یا آسیب‌هایی داشته‌اید که بر ناحیه کشاله ران تأثیر گذاشته است؟
- هرگونه داروی تجویزی یا بدون نسخه (OTC) که مصرف می‌کنید؟
- عادات غذایی و ورزشی شما چگونه است؟
- هرگونه مصرف الکل، مواد مخدر غیرقانونی یا سیگار کشیدن دارید را بیان کنید؟
مراحل معاینه پزشک معالج به چه صورت است؟
برای تشخیص علل فیزیکی اختلال نعوظ، پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. این معاینه ممکن است شامل چندین مرحله باشد:
۱. بررسی آلت تناسلی برای تست عملکرد اعصاب حسی، عدم حساسیت نشان دهنده مشکل عصبی خواهد بود.
۲. ارزیابی بصری آلت تناسلی برای تغییر رنگ یا سایر علائم مشکلات، مانند انحنای نشان دهنده بیماری پیرونی (ایجاد اسکار در بخشی از تنه آلت تناسلی)
۳. گرفتن فشار خون، نبض و ضربان قلب برای بررسی مشکلات گردش خون یا سایر مشکلات سلامتی
۴. ارزیابی بدن برای رشد سینه یا موهای زائد بدن، که می‌تواند نشانه عدم تعادل هورمونی یا سطح پایین تستوسترون باشد
تاثیرات سلامت روان بر اختلال نعوظ
در کنار علل فیزیکی، مشکلات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب می‌توانند باعث اختلال نعوظ شوند یا در آن نقش داشته باشند. در برخی موارد، اختلال نعوظ می‌تواند منجر به مشکلات سلامت روان نیز شود. با توجه به این ارتباط، ارزیابی روانشناختی و سلامت روان اغلب بخش بزرگی از تشخیص اختلال نعوظ است.
این معمولاً شامل پاسخ به سؤالاتی در مورد احساسات و رفتارهای شما در رابطه با رابطه جنسی و به طور کلی سلامت عمومی و ذهنی شما است. همچنین ممکن است یک پرسشنامه تخصصی به شما بدهند تا تکمیل کنید.
بسیاری از بیماری‌ها می‌توانند در اختلال نعوظ نقش داشته باشند، از جمله دیابت نوع 2، هیپوگنادیسم (تولید ناکافی هورمون جنسی) یا نارسایی کلیه. محققان دریافته‌اند که بین 35 تا 70 درصد از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دچار اختلال نعوظ می‌شوند.
پزشکان چه آزمایش‌هایی می‌گیرند؟
برای شناسایی این نوع علت، ارائه دهنده خدمات درمانی شما ممکن است نمونه‌های خون را جمع‌آوری کرده و آنها را برای ارزیابی به آزمایشگاه بالینی ارسال کند. آزمایش‌هایی که ممکن است استفاده کنند عبارتند از:
آزمایش گلوکز ناشتا: این آزمایش سطح گلوکز (قند) خون را پس از حداقل هشت ساعت ناشتا بودن اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش می‌تواند به تشخیص دیابت (ناتوانی در تجزیه قندها) کمک کند.
آزمایش سطح تستوسترون: چندین آزمایش خون به ارائه دهندگان خدمات درمانی کمک می‌کند تا سطح تستوسترون (هورمون جنسی اصلی مردانه) را تعیین کنند. سطح پایین آن می‌تواند باعث اختلال نعوظ، کاهش میل جنسی، ناباروری و سایر علائم شود.
پروفایل لیپید: این آزمایش سطح چربی (لیپید) خون، مانند کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) یا کلسترول بد، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) یا کلسترول خوب و تری گلیسیرید را اندازه‌گیری می‌کند.
تصویربرداری داپلر: در برخی موارد، پزشک شما ممکن است بخواهد از آلت تناسلی برای ارزیابی جریان خون تصویربرداری کند. این اغلب شامل سونوگرافی داپلر رنگی است، نوعی تصویربرداری که به امواج صوتی متکی است. تکنسین، رادیولوژیست یا پزشک شما ممکن است در طول ارزیابی، دارویی را برای القای نعوظ تزریق کنند. آنها همچنین ممکن است رنگ‌هایی را تزریق کنند تا جریان خون در تصاویر قابل مشاهده‌تر باشد. با تصاویر کامپیوتری دقیق، پزشکان می‌توانند هرگونه علت فیزیکی این بیماری را تشخیص دهند.
چند آزمایش دیگر، که در کلینیک یا بیمارستان یا در خانه انجام می‌شود، می‌تواند به پزشکان در ارزیابی کیفیت و کمیت نعوظ کمک کند. این موارد عبارتند از:
آزمایش نعوظ شبانه: این شامل پوشیدن یک حلقه پلاستیکی یا دستگاه اندازه‌گیری جریان خون بر روی آلت تناسلی شما در طول شب است. از آنجایی که افراد، به طور متوسط 3 تا 5 نعوظ در طول خواب دارند، تغییرات در حلقه یا داده‌های موجود در دستگاه می‌تواند فراوانی و کیفیت نعوظ را اندازه‌گیری کند.
تزریق داخل حفره‌ای: با این آزمایش، پزشک شما دارویی را به آلت تناسلی یا مجرای ادرار تزریق می‌کند که باعث نعوظ می‌شود. سپس آنها ارزیابی می‌کنند که چه مقدار خون به آلت تناسلی جریان دارد و چه مدت طول می‌کشد.
سخن پایانی
اختلال نعوظ (ED) زمانی رخ می‌دهد که شما قادر نعوظ یا حفظ آن نیستید. اگرچه این مشکل با افزایش سن شایع‌تر می‌شود، اما بخش طبیعی از روند پیری نیست. طیف گسترده‌ای از مشکلات سلامت جسمی و روانی، داروها و عادات سبک زندگی می‌توانند خطر ابتلا به اختلال نعوظ را ایجاد یا افزایش دهند.
تشخیص اختلال نعوظ که معمولاً توسط پزشکان مراقبت‌های اولیه یا اورولوژیست‌ها انجام می‌شود، در درجه اول شامل معاینه فیزیکی، ارزیابی سابقه پزشکی و ارزیابی سلامت روان است. اگر پزشک به علل جسمی خاصی مشکوک باشد، آزمایش‌های مختلفی از جمله آزمایش خون و تصویربرداری نیز انجام خواهد داد.
منبع برای مطالعه بیشتر: +
